Żądam od ludzi więcej, niż mi mogą dać.

 Dusza ludzka ma dwa tylko stany: jest polem walki lub pobojowiskiem.

 Istnieją ludzie, którzy sądzą, że wszystko, co czyni się z poważną miną, jest rozsądne.

 Wolność fascynuje i napawa lękiem, dlatego zmusza, by nasza postawa wobec niej nie była nieokreślona.

 A człowiek zdenerwowany jest podwójnie niebezpieczny.

 Niema chyba nic bardziej nieznośnego gdy ludzie, których się nie cierpi, dają tak zwane "dobre rady" i gdy rady te okazują się naprawdę dobrymi.

 To człowiek chory, tak, jak i ty. On nie pogardzam tylko nikomu nie wierzy.

 Książka ożywa dzięki czytelnikowi. To on wlewa w nią życie, tworzy w wyobraźni scenę, na której żyją jej bohaterowie.

 Najgorsza to jest rzecz, kiedy człowiek nic nie robi, a tylko o swoich biedach myśli!...

 Liczy się to, za kim tęsknisz będąc o północy na mieście wśród znajomych, a nie to, za kim tęsknisz leżąc samotnie w łóżku.
Wszystko sprowadza się do tego, z kim chcesz spędzać najfajniejsze chwile swojego życia.

 Głupiec tak się męczy wysiłkiem, że nie potrafi nawet dotrzeć do miasta.