- Tęskniłem za tobą. – Jego ręce objęły mnie w ...

 Rzeczywistość to jest
coś, co nie znika, kiedy przestaje się w to wierzyć.

 (...) żadne z nas nie umie żyć teraźniejszością, ciągle gonimy za złudą doskonałości innego miejsca i czasu.

 Ludzie zawsze znajdą jakiś powód, żeby nas nienawidzić.

 Prosiłeś mnie, tato: Kiedy umrę, przypnij mnie do nieba.

 Bogactwo jest powszechne, mądrość niezwykle rzadka.

 Powiadają, że można znieść wszystko jeżeli tylko da się o tym opowiedzieć historię.

 Problemy są jak karaluchy.
Póki kryje je ciemność, wcale się nie boją, ale wystarczy poświecić, a natychmiast się spłoszą i pierzchną.

 Wspinamy się w góry, bo doliny są pełne cmentarzy.

 Może zasługiwała na to, żeby o niej zapomniano. Jednak ja nie potrafiłem o niej zapomnieć.

 Zawsze potrzeba dwojga ludzi.
Do tego, żeby układało się w związku.
Do tego, żeby go rozbić, i do tego, żeby później naprawić to, co się zepsuło.