Kończą mi się żyły i pieniądze.

 Ale serce ma własny rozum i robi, co chce, zwłaszcza kiedy umiera.

 - Wie Pan, okropnie smutne te Pana obrazy. - A życie jest wesolutkie, co?

 Nigdy niczego nie opłakuj, dopóki nie masz pewności.

 Oświecenie bierze się z lata rozmyśleń, a nie ze ślepego przekonania

 [...] bo w ciszy człowiek słyszy własne myśli jeszcze głośniej.

 Świat dzieli się na dwie połowy,
w jednej z nich jest nie do życia,
w drugiej nie do wytrzymania.

 Sami kreujemy własny los
i to, czy będziemy żyć ciekawie, zależy przede wszystkim od nas.

 Nikt - szepnęła pani Neville - tak naprawdę nie dorasta.

 Boję się zmian, a jednocześnie mam wielką ochotę przeżyć coś nowego.

 Ale nie można oddawać serca dzikim stworzeniom: im bardziej się je kocha, tym silniejsze się stają. Mają siłę, żeby uciec do lasu. Albo polecieć na drzewo.
A wreszcie wzlatują pod niebo. I tak to
się kończy, panie Bell. Jeżeli pokocha
pan dzikie stworzenie, już zawsze
będzie się pan wpatrywał w niebo