Dopóki starczy światła, nie zapomnę, a kiedy nastanie ciemność, też ...

 Smutek nie jest w dobrym tonie, należy być znudzonym.

 Nie jest przyjemnie zrobić z siebie głupca z powodu swoich uczuć.

 Łatwiej na świecie o filozofię niż o dobrą radę.

 Jeśli ma się przyjaciół, a mimo to wszystko się traci, jest oczywiste, że przyjaciele ponoszą winę. Za to, co uczynili, względnie za to,
czego nie uczynili. Za to, że nie wiedzieli, co należy uczynić.

 Dano ci życie, które jest tylko opowieścią. Ale to już twoja sprawa, jak ty ją opowiesz i czy umrzesz pełen dni.

 Równowaga jest najważniejsza, jeśli na moment ją stracisz, to jesteś zgubiony.

 Ścieżka, którą można wejść na szczyt, jest tą samą, którą się z niego schodzi.

 Szkoda,że nie możemy zatrzymać się w tej chwili,tu i teraz,żeby żyć w niej na zawsze.

 Szczęście przychodzi na chwilę
a potem odchodzi. Czasem na całe lata. Ale smutek smutek osiada na dnie duszy.

 Są takie zbiegi okoliczności, które przypominają wyrafinowany plan.