Gdybym między tymi tłumami mógł zgubić samego siebie.

 Przyjaciel to ktoś, kto choć na chwilę umie oderwać wzrok od
siebie samego, aby spojrzeć na
mnie. Uważnie. Życzliwie. Łagodnie.

 ...czyż moralnym obowiązkiem poety, nie mówiąc już o cyniku, nie jest niemoralność?

 W ciszy człowiek dokładniej chwyta wszystkie warianty własnych rozterek
i niepokojów. Trudniej mu podjąć decyzję
i to, co uważał już za rozstrzygnięte, znowu zaczyna rozmieniać na drobne.

 Skoro czujesz to bardzo wyraźnie, to znaczy, że odkryłeś to stosunkowo niedawno

 Wybaczamy, gdy kochać przestaje się dać, ale nie przestaje się chcieć. Wybaczamy, bo nie chcemy się dłużej zadręczać złością, bo chcemy wrócić do swego pierwotnego stanu niewinności. Wybaczenie ma wymiar duchowy. Wybaczyć to podjąć trud zrozumienia innej istoty i przystać na kompromis z rzeczywistością. Wybaczyć to przekonać się, że na świecie nie ma nic doskonałego.

 Miałem ochotę przytulić ją z całych sił, ale wiedziałem, że ona pragnęła czegoś zgoła innego. Chciała być wolna, a ja chciałem uwięzić ją w swoich ramionach.

 Rozumiem, że nie da się
uciec przed przeznaczeniem. Niepotrzebnie próbowałam.

 Czy wie pan,czym jest samotność u boku drugiej osoby?

 Niekiedy uwolnienie gniewu jest gorszym błędem niż powściągnięcie go.

 Powiedział mi, żebym spróbował. Tylko to jedno słowo - spróbuj.