Położę mój świat u twoich stóp, Anastasio.

 Ale na tym zasranym świecie
wszystko, co dobre, jest albo na receptę, albo wyprzedane, albo
osiąga taką cenę, że trzeba zapłacić duszą, żeby poczuć smak.

 Dopiero nieszczęście odkrywa w ludzkich umysłach skarby nieprzebrane.

 Doliny piękne zostawmy szczęśliwym.

 Czyż potrzeba zastanawiać się nad przeszłością, gdy teraźniejszość jest o tyle pewniejsza, a przyszłość o tyle jaśniejsza?

 Biznes to nieprzewidywalna kochanka i musimy być na każde jej zawołanie.

 (...) byłem jedynym powiernikiem, tajemnica zbliża. I bardzo oddala.

 Ludzie są raczej dobrzy niż źli.

 Kiedy jestem głupi tolerują mnie, kiedy mam rację, wpadają w gniew.

 Miałam pewien romans, niepoważny, choć w wieku bardzo już poważnym.

 Miło jest mieć takie miejsce,
do którego można uciec, gdy się
nie chce być tam, gdzie się trafiło.