Ano cóż, paskudny otacza nas świat - mruknął wreszcie. - ...

 Powietrze tu dookoła ma w sobie coś pradawnego.

 Ten, kto nie mówi o swoich zmarłych, nie zazna spokoju.

 Miłość to coś, czemu... czemu nie można się oprzeć.

 Czasami ludzie są piękni. Nie z wyglądu. Nie w tym, co mówią. W tym kim są...

 Nie poznałabyś logicznego wyciągania wniosków, nawet gdyby cię ugryzło w tyłek.

 Wtem dotarło do mnie, że film wcale
się nie urwał. Jego akcja toczyła się dalej.

 Smakował jak rzeczy, które nie mają smaku: ciepło, życie prawda, dobroć i miłość.

 Chcę czerwień zerwać z kwiatów
polnych, Czerwienią nocy spalić krew,
Jak piersi nieba chcę być wolny,
W chmury się wbić w koronach drzew.

 Nawet smutne wspomnienia
są częścią tego, kim jesteśmy.

 Ludzie przyjmują punkt widzenia innych, jedynie dopasowując go do własnego.