Ale może powinniśmy kochać to, czego nie umiemy pojąć.

 Czas ucieka, wieczność czeka.

 Z jakiegoś nieznanego powodu los obdarza nas tym, czego wcale od życia nie pragniemy.

 Przeszłość harmonizuje.

 Jeśli stoisz w labiryncie, gdzie nic nie widać, potrzebna ci dłoń której możesz zaufać.

 Zaufaj intuicji. Prędzej czy później przestanie cię zwodzić.

 Nagle doznał wrażenia, że to jakaś gra, której reguły nie są mu znane.

 Potęga człowieka przejawia się w przestrzeni, czas ujawnia jego bezsilność.

 Stał 2 godziny to tego to tamtego najuprzejmiej staniem swoim zaszczycając.

 - Ale czy mimo wszystko nie jest lepiej żyć i umrzeć, niż nigdy nie żyć naprawdę?

 Jeżeli chcesz ocenić jakąś sprawę, nie podchodź do niej z gotową odpowiedzią.