Tkwiąca w tym wszystkim ironia wydała mi się przytłaczająco smutna.

 Serce raz złamane, już nigdy nie jest tak ufne.

 Świat scala zarówno miłość bliźniego, jak i wszystko złe, co bliźni robią sobie nawzajem.

 Życie bez miłości to pusta egzystencja.

 Świat jest komiczny dla tych,
którzy myślą, a tragiczny dla tych, co czują.

 Wybaczamy, gdy kochać przestaje się dać, ale nie przestaje się chcieć. Wybaczamy, bo nie chcemy się dłużej zadręczać złością, bo chcemy wrócić do swego pierwotnego stanu niewinności. Wybaczenie ma wymiar duchowy. Wybaczyć to podjąć trud zrozumienia innej istoty i przystać na kompromis z rzeczywistością. Wybaczyć to przekonać się, że na świecie nie ma nic doskonałego.

 Rację mają ci, którzy mówią, że słowa mogą sprawić ból większy niż pięści.

 Co to znaczy, że umieściliśmy miny przeciwpiechotne na niewłaściwym wzgórzu?

 Bo za winy trzeba płacić.
Błędy naprawić.
Złe postępki zamienić na dobre.
Bo ja jestem Lukas. Prosty chłopak z miasta.
O gorącym sercu i zimnym spojrzeniu.
I zawsze spłacam mój dług.
Moje życie dopiero się zaczęło.
A dług pozostał jeszcze niespłacony...

 Miej nawet mały rozum, ale swój.

 Krótka ulga jest lepsza niż żadna!