Cywilizacja – to władza nad światem, kultura – to miłość ...

 Póki życia, póty nadziei.

 Miłość jest jak magia. Ulegniesz jej urokowi i przepadłaś.

 Odważny człowiek
potrafi myśleć. Tchórz - nie.

 Płacz nadchodzi z wieczora, a rankiem okrzyk radości.

 Można zabijać z sercu. Po prostu przestać kogoś kochać. I wtedy ten ktoś umiera.

 Piękno to władza: niewielu z tych, którzy ją posiadają, potrafi powstrzymać się od nadużyć.

 W miłości ludzie nie mogą być jednością, do uczucia trzeba dwojga.

 Czuje, że ma już dość zmartwień.
Dość kłopotów. Dość tego, że zawsze gdy poznaje kogoś, kto jest w stanie ją zrozumieć, on zaraz odchodzi.

 Czasem ludzie docierają na
rozdroże i tam już zostają. Bo wiedzą, że
którąkolwiek drogę by obrali, dojdą donikąd.

 Potęga człowieka przejawia się w przestrzeni, czas ujawnia jego bezsilność.