Im dalej uciekasz, tym bardziej się zbliżasz.

 Wśród ludzi się duszę, ale gdy zostaję sam, samotność mnie dobija.

 Za drzwiami czekał na mnie cały świat.

 Siła wypełniona jest słabością. Jej imię - obojętność.

 To nie miłość rządzi światem - tylko pieniądze.

 Wyrzuty sumienia gdy je wytłumić pracą lub alkoholem w końcu cichną by całkiem umilknąć.

 Doszłam do wniosku, że w życiu nie ma żadnych ustalonych zasad. Robisz to, co musisz, żeby przetrwać. Jeśli to oznacza ucieczkę od miłości twojego życia, żeby zachować zdrowie psychiczne, to tak robisz. Jeśli to oznacza złamanie czyjegoś serca, żeby nie złamało się twoje, robisz to. Życie jest skomplikowane - zbyt bardzo, żeby były rzeczy pewne. Wszyscy jesteśmy rozbici. Podnieś osobę, potrząśnij nią i usłyszysz grzechot ich rozbitych kawałków. Kawałków, które rozbili nasi ojcowie, nasze matki, nasi przyjaciele, znajomi albo ukochani.

 Samotność nie uczy, jak byś samym, lecz jak być jedynym.

 Platon uczył, że obowiązkiem tego, który myśli, jest mówić głośno to, co myśli

 Za późno się cofać - świat istnieje tylko dzięki temu, że zawsze za późno się cofać.

 Mama nie pozwoliła tacie na kupno
"tej wysysającej duszę wylęgarni szmiry i bezmyślnej rozrywki", zwanej też telewizorem.