Właśnie nadeszło Kiedyś i nic się nie zgadza.

 Nic do niego nie czuła, więc nie mógł jej zranić.

 Uwodzenie jest dla niej jak gra PlayStation- calkowicie bez konsekwencji.

 Kiedy umrę, wszystko co
moje, będzie Twoje, poza marzeniami.

 Nie jestem wredna, tylko szczera. Nie jestem oziębła, tylko boje się, że znowu ktoś mnie skrzywdzi. Nie jestem egoistyczna, tylko znudziło mi się dbanie o tych, którzy mają mnie głęboko w dupie.

 Niepokoiło mnie zawsze, że Rimbaud był infernalnym panem młodym, a Verlaine - głupią dziewicą.

 Stałam się samotną wyspą.
Spustoszoną wojną ziemią, na której nic
nie rośnie i gdzie horyzont jest nagi. Tak to ja.

 Źli ludzie lubią się mścić. Dlatego przyzwoici ludzie powinni ich pozabijać.

 Za stłumione emocje w końcu trzeba zapłacić.

 Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.

 Można patrzeć i nie widzieć, czasami warto zapytać, co widzieli inni.