Zabić się to tyle, co dowieść, że mimo wszystko myślało ...

 Opłakiwać przeszłość to zaniedbywać teraźniejszość.

 Słowa. Jego życie zdawało się z nich utkane. I życie, i śmierć.

 Czas poświęcony na rekonesans rzadko jest czasem straconym.

 Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni, niż leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami i wewnętrznym głosem, którym żegnamy lub przeklinamy mijający dzień.

 Całkiem możliwe, że wyśmieją moje prace - ale to nie szkodzi, bo mnie się one podobają. Niech się pośmieją, pomruczą i poszepczą, niech się krzywią z niesmakiem albo niech ziewają z nudów, jeśli mają takie życzenie; jak już skończą, wrócę do domu i będę malował dalej.
A co zrobię, kiedy moje obrazy się im spodobają? To samo.

 Moje życie jest żałosne. Ostatni raz byłem w kobiecie zwiedzając Statuę Wolności.

 Każdego można pokonać... ale nie można dopóścić do sytuacji, w której człowiek pokonuje sam siebie.

 Życie jest zbyt piękne, żeby dać zawładnąć sobą ciemności.

 Niesamowite jak paradoksalnie układa się życie:
najpierw bardzo czegoś pragniesz i nie możesz
się doczekać, a potem, kiedy jest już po wszystkim,
marzysz tylko o tym, by cofnąć czas i wrócić do dni,
gdy wszystko było po staremu.

 Człowiek poznaje siebie,
dopiero gdy pozna
własne granice.