Kto nie ogląda się za siebie, temu trudniej się potknąć ...

 (...) czuł, że los szczególnie się na niego uwziął. Który młody człowiek (nawet sierota) ma cierpliwość czekać, co czas pokarze, gdy chodzi o miłość?

 „Moje napady szału ją przerażały. Przestała mi się zwierzać. Ostatniej nocy nie wytrzymałem, chwyciłem ją za ramiona i potrząsałem nią z całej siły. Pobladła,wyglądała, jakby miała się za chwilę pokruszyć. „Dlaczego płaczesz?!” „Nie mogę znieść twojej rozpaczy, twojego szlochu. Nie wytrzymam tego dłużej!”. Byłem wściekły, że zostawia mi tylko swoje ciało, że coraz mniej wiem o jej myślach, że zamyka przede mną duszę. Chciałem wejść w jej głowę. Chciałem, żeby myślała tylko o mnie. „Chodź, dam ci rozkosz” – szeptałem jej do ucha – „Dam ci zapomnienie”. „Dam ci niebo”. Nie broniła się (...)”

 
Nie ma ludzi trudnych. Istnieją tylko granice naszej cierpliwości.

 Strach to suma tego, co jest i co może się zdarzyć.

 Człowiek nie wie, na ile go stać, dopóki nie spróbuje.

 Otwórzcie umysły, drodzy przyjaciele. Wszyscy boimy się tego, czego nie rozumiemy.

 Właśnie o to chodzi w dorastaniu, prawda? O to by nie dać po sobie poznać,że się cierpi.

 Przyjaźń dotrzyma we wszystkich sprawach ludzkich
Prócz jednej tylko - prócz sprawy miłości.

 Nie ma spotkań przypadkowych. Każde czegoś uczy.

 Starzenie się jest najgorszym sposobem spędzania ostatnich lat życia.