Czuć się kimś specjalnym to najciaśniejsza klatka, jaką można sobie ...

 Wciąż jechał obok niej i za każdym razem, kiedy na nią spoglądał, jego oczy śmiały się zimno i głucho bez jakiejkolwiek litości.

 Wszyscy umieramy. Świat to tylko hospicjum ze świeżym powietrzem.

 My, ludzie czasem jesteśmy dziwni. Mamy talent do zaczynania ciągle od nowa, dążymy do trwałości i jednoznaczności, ale życie pełne jest niespodzianek i niejasności.

 Śmierć zmienia wszystko.

 Uroda. Ludzie są nią opętani. Bezradni jak ćmy, które ładują się w ogień.

 Przeznaczenie nie wyznacza tego, co robimy
ani czym jesteśmy. Sami o tym decydujemy.

 Nie widzi pani - powiedziałem -
wszyscy są zamknięci w przezroczystych trumnach.

 Metaforyczny ciężar spadł mu z alegorycznego serca.

 Pierwsza miłość to taka słodka udręka.

 Nie jest miarą zdrowia być dobrze przystosowanym do głęboko chorego społeczeństwa.