Będę cię kochać do końca świata i jeden dzień dłużej.

 Przeszłość zawsze wydawała mu się miejscem o wiele ciekawszym i milszym od ponurej teraźniejszości.

 Każdy z nas ma wybór. Nikt nie ma prawa nam go odbierać. Nawet z miłości.

 Ona mnie stworzyła i ona mnie zgubiła.

 Podanie ręki jest naprawdę niedoceniane jako czynność intymna. Całuje się znajomych albo kolegów, mimochodem, żeby powiedzieć cześć albo do widzenia. Można nawet pocałować przyjaciela prosto w usta. Szybko objąć kogoś, kogo się zna. Nawet spotkać kogoś na przyjęciu, zabrać go do domu, przespać się
z nim i nigdy już go nie zobaczyć.
Ale podać sobie ręce i stać, trzymając się
za nie, czuć te prądy, które powstają wtedy między dwojgiem ludzi? Czułość takiego aktu, obietnica w nim zawarta to coś,
co dzielicie z nielicznymi ludźmi w życiu.

 Przeznaczeniem nas, wielkich samotników, są o wiele wyższe sprawy.

 Wilków się bać, do lasu nie chodzić.

 To dobrze, że jest miłość. Jest lepsza od nadziei. Nie umiera. Zostaje.

 Wśród słów nie ma strzelców wyborowych. Liczy się tylko cały oddział.

 Ludzie mówią, że miłość wszystko usprawiedliwia, ale to nie jest prawda.

 Jak słońce topi lód,
tak dobroć usuwa

nieporozumienia,
nieufność i wrogość.