Złap mnie jeśli potrafisz – krzyknęła – i zrób potem ...

 Czasem się nienawidzę. Ale niezbyt długo.

 Na skutek klęsk i nieszczęść, które na mnie spadły, zostałam wiedźmą.

 Żyła tym, ponieważ nienawiść była jedynym powodem, dla którego jej serce jeszcze biło.

 Spadające gwiazdy były łzami na policzkach nieba.

 – Co ty ze mną robisz? – spytał wrony.
Uczę cię latać.
– Ja nie potrafię latać!
Właśnie teraz lecisz.
– Ja spadam!
Każdy lot zaczyna się spadaniem.

 Ludzie nie dlatego przestają się bawić, że się starzeją, lecz starzeją się,
bo przestają się bawić.

 Miłośc jest jak morderca. Wcale nie jest ślepa. To kanibal o wyjątkowo ostrym wzroku. Przypomina wiecznie głodnego owada. A co je? (...) Pożera przyjaźń.

 Bez bólu nie ma zdobyczy.

 Wybaczenie to jedno,

zapomnienie to coś
zupełnie innego.

 Nie ma piękna, jeśli w nim leży krzywda człowieka. Nie ma prawdy, która tę krzywdę pomija. Nie ma dobra, które na nią pozwala.