Prostota to szczyt wyrafinowania.

 Uciekniemy tam daleko i nas nigdy nic nie rozłączy... tylko ty i ja.

 Próbowała nadać ich śmierci sens.

 Historia to rozbryzgi krwi.

 tak jakbym w ogóle musiał coś ściemniać by chciała tu być teraz

 Wiatry nie wieją w kierunku w którym chciałyby płynąć statki.

 Jesteś tak szczęśliwa,
jak zdecydujesz się być.

 Dzielni ludzie zawsze mają jakieś blizny..

 Albowiem nie można uważać gestu ani za własność jednej osoby, ani za jej dzieło (nikt przecież nie jest zdolny do stworzenia własnego, całkowicie oryginalnego, należącego tylko do niego gestu), ani nawet za jej narzędzie; w rzeczywistości jest odwrotnie: to gesty posługują się nami; jesteśmy ich narzędziami, ich marionetkami, ich wcieleniami.

 Uciekam, więc jestem. A raczej: uciekam, więc przy odrobinie szczęścia nadal będę.

 Tolerancja jest cnotą ludzi bez przekonań.