Przyszłość jest tysiącem nici, ale przeszłość tkaniną, której nie można ...

 Mówią, że strach jest chorobą.

 Nie szukam ideału. Nie mam do tego prawa, bo mnie samemu wiele brakuje do doskonałości.

 Czy to nie absurdalne, że wspomnienia o dobrych czasach o wiele częściej doprowadzają do łez niż wspomnienia o tych złych?

 To niewiarygodne, jak można czuć się szczęśliwą przez tyle lat, mimo tylu kłótni, tylu upierdliwości i tak naprawdę, kurwa, nie wiedzieć, czy to miłość czy nie.

 Czy wszystko pozostanie tak samo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki odwykną od dotyku moich rąk, czy suknie zapomną o zapachu mojego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą dziwić się mojej śmierci - zapomną. Nie łudźmy się, przyjacielu, ludzie pogrzebią nas w pamięci równie szybko, jak pogrzebią w ziemi nasze ciała. Nasz ból, nasza miłość, wszystkie nasze pragnienia odejdą razem z nami i nie zostanie po nich nawet puste miejsce. Na ziemi nie ma pustych miejsc.

 Dobre opowieści nie potrzebują zbyt wielu słów.

 Ale to, że coś jest oczywiste nie oznacza jeszcze, że jest prawdą.

 Strach czyni z człowieka egoistę.

 Żaden człowiek nigdy nie pokocha tej osoby, którą powinien.

 (...) książki przesuwają się po domu, milczące, niewinne. Nie potrafię ich powstrzymać.