Jesteśmy skazani na zgubę, skazani od samego początku, i umrzemy, znając tylko niewielki fragment rzeczywistości, który w dodatku pojmujemy na opak.
Idę do nieba! No, no, a to się niektórzy zdziwią...
Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.
To chyba w ludziach najsmutniejsze -
ich najważniejsze myśli i uczucia często umykają niewypowiedziane
i mało kto umie je właściwie odczytać.
Mimo wszystko, życie jest wspaniałe.
Życie było skomplikowane, chociaż oczywiście znacznie lepsze od jego alternatywy.
Wróg, którego nie widać, zawsze wydaje się najbardziej przerażający.
Gdy tylko człowiek staje się
w czymś mistrzem, winien zostać uczniem w czymś innym.
Naturalność jest także pozą, i to jedną z tych, jakie znam, jedną najbardziej irytującą.
Nie kocha się dlatego, że człowiek jest piękny - on staje się piękny, bo ktoś go kocha.
