Nigdy nie należy oceniać człowieka według jego znajomych i przyjaciół.

 Każdy gra jakąś rolę,
a moja rola jest smutna.

 Przygnębion, strapion i zgryzotą trawion, przez co zgryźliw i opryskliw.

 Zbyt wiele wielbicielek i zbyt mało do wielbienia.

 Chce się poczuć w końcu gdzieś dobrze, wiedzieć, że tam pasuje, być częścią czegoś.
Czegokolwiek.

 Wspólne rzyganie, jak mało co, robi z ludzi wspólnych przyjaciół.

 To zawsze błąd mieć rację zbyt wcześnie.

 Nic się nie może równać z rozsądkiem szaleńca.

 Znajomość to nie miłość.

 Cóż chcesz? Człowiek nie może być nieustannie tragiczny.

 A jak wyjdzie śmiesznie? Ludzie się pośmieją i koniec. Wielkość nie boi się śmieszności.