Wystarczyło mi twoje „cześć”.

 Wielkie to brzemię sam dla siebie człowiek.

 Czasem los stawia nas na rozstaju dróg i wtedy wszystko jest możliwe.

 Był zdecydowany. Był silny. Był więc bardzo jakiś, nawet za bardzo jakiś. Nie wiedział, czym jest wyrzeczenie się kontroli nad samym sobą, nad tym, czym się jest. Nie miał pojęcia, czym jest ta cudowna rezygnacja, abdykacja, wyrzeczenie się władzy nad własnym znaczeniem, własną wartością, własnym życiem.

 Dziwność jest dobra. Świadczy o kreatywności.

 Wartość człowieka łatwo poznać na łonie natury, gdy się chce odstraszyć ptaki od drzew owocowych, sadza się na nich coś, co przypomina człowieka i nawet tak dalekie podobieństwo, jakie zachodzi między strachem na wróble a człowiekiem, wystarczy, aby napełnić ptaki lękiem.

 Życie to wieczne ryzyko. Śmierć jest dużo prostsza.

 Kiler, trzysta dolarów? Och*jałeś? Co ja sobie za to kupię, waciki?

 Moje dziecko, jestem tu. To ślady moich stóp. Zostawiłem je, gdy Cię niosłem.

 On jest martwy! Nie życzę sobie martwych na moim cmentarzu!

 Na ogół głosy najdłużej zachowują młodość.