Przeze mnie droga w miasto utrapienia...

 Siła ukryta jest w tym, ile razy się podniesiesz,
a nie w tym, ile razy się złamiesz.

 Przepraszam, zapomniałem, że wy też kiedyś umrzecie.

 Miarą twej wiary jest miara bólu, który potrafisz znieść.

 Nie ma większej odwagi niż
pokonanie własnego strachu.

 Nic, co robiłaś, nie mogło być głupie, skoro uczyniło z ciebie kobietę, którą jesteś teraz. Spójrz na to w ten sposób: jesteśmy owocem naszych doświadczeń.

 Czy ja wariuję? Czy tak to się zaczyna? Czy jestem jak ten ręcznik papierowy, który po zmoczeniu rozlatuje się, rozpada? Cienka błonka normalności.

 I znowu - trach! Sprężyna pęknięta, nici poplątane, w głowie ciemność.

 To wszystko zaczyna się właśnie w nocy. Jestem jedynym człowiekiem, który ma własne kino, ale z tego kina nie może wyjść. I to są właśnie moje noce.

 Moją głowę zaczęły wypełniać obszary nicości. Pozostały w niej do dziś.

 Czas stoi, my biegniemy.