Idziesz albo umierasz, taki jest morał tej opowiastki.

 Tak oto można zmienić bieg życia - przez zaniechanie.

 No, ale rozum, panie Wokulski, przychodzi kobietom dopiero około trzydziestego roku.

 Jeden szept dodany do tysięcy innych staje się krzykiem.

 Fale paradoksu rozlewały się po morzu przyczynowości.

 Świat dzieli się na tych co srają dobrze i na tych co srają źle.

 Moja zacna niewiasto, jeżeli twoja logika płynie z serca, a nie z rozumu, czemu żądasz, żeby moja opierała się na podstawie czaszki, a nie łuku szóstego żebra?

 Wczoraj znowu bolało mnie serce... Nie mam pomysłu na życie.

 Całe życie chciałem dotrzeć do miejsca, z którego nie chciałbym wracać.

 Życie w końcu i tak zawsze prowadzi nas tam, dokąd chce.

 Kiedy nie ma się dobrej odpowiedzi na pytanie, pozostaje odpowiedź szczera.