Wtedy pozwoliła m odejść. Teraz każdego dnia musi robić to ...

 "Pamiętam jej uśmiech (...) nieskazitelny, jak ciało jej gładkie i ciarki na skórze po zimnej kąpieli, jak dreszcz podniecenia, gdy ukradkiem me wargi przywierały do jej szyi..."

 Życie to pasmo bólu i najlepiej by było,
gdybyś się zaczęła do tego już

przyzwyczajać, Allie. Ból nigdy nie znika.
Gromadzi się. Jak śnieg.

 Jako ciało każdy człowiek jest
jednością, jako dusza nigdy.

 Słowo dziękuje jest najważniejsze.

 Los czasem rozdziela bliskich sobie ludzi, żeby uświadomić im, ile dla siebie znaczą.

 Człowiek nie jest bez skazy i nigdy nie jest zadowolony, z tego co ma.

 Czas to nie kaseta magnetofonowa, którą można przesuwać w przód i w tył.

 Jakże okrutne może być pozostawienie kogoś przy życiu.

 Kiedy czytasz -
jesteś tam, gdzie chcesz.

 Wiecie jak to jest z kotami: nie mają właścicieli, tylko służbę