Więc bądź i przyjdź i pozwól na to bym mógł ...

 Kiedy wychodzę na ulicę, pierwsze, co mi przychodzi do głowy, to – eksterminacja.

 Śmierć jest tajemnicą, a pogrzeb - sekretem.

 Moje idee to gwiazdy, których nie potrafię ułożyć w konstelacje.

 Sława jest jak woda - szklanka gasi ci pragnienie, rzeka cię topi.

 Wielu ludzi powie ci, że nie dasz rady
– A ty po prostu odwróć się i powiedz "no to patrz".

 Zdumiewa mnie dziś, jak wiele sobie dawaliśmy, gdy mieliśmy niewiele. Jak naturalne było, że się prosi, dostaje, dziękuje i odwzajemnia.

 Kiedy człowiek jest naprawdę zraniony, nie może znaleźć słów.

 W ciszy błądzę między grobami, choć jeszcze nie chcę leżeć z wami.

 Łatwiej udzielić rady, niż samemu się do niej zastosować.

 Godzinę pomyśleć, na chwilę wniknąć w siebie i postawić sobie pytanie, w jakim stopniu sami bierzemy udział i ponosimy winę za nieład i złość w świecie.