Tak żyć nie można, nie wolno, a żyje się jednak ...

 Tego bólu nie da się opisać. Fizyczny... duchowy... metafizyczny... jest wszędzie, wsącza się do mego szpiku.

 Ja nie jestem żaden Polak, ja jestem tutejszy.

 Przecież kochać można tylko to, co nieposłuszne.

 Nawet jeśli powiem wam teraz,
że żałuję swojej niedojrzałości,
to nie da się cofnąć czasu…

 Nie wyobrażała sobie, że można być ze sobą tak blisko. Tak się ze sobą związać, że zwykłe przesunięcie po włosach koniuszkami palców jest niewątpliwą, jasną deklaracją miłości.

 ...coś się w niej zmieniło, zmieniło i zmieniało nadal.

 Przyszłość jest naszą koszulą,
lecz teraźniejszość - naszym ciałem.

 To zadziwiające, jak mocno trzymamy się fragmentów przeszłości, czekając na przyszłość.

 Granie jakiejś roli jest zawsze męczące.

 Czary są jak miecz bez rękojeści. Nie da się nimi bezpiecznie władać.