Jedyne, co jest wszystkim przeznaczone, to śmierć.

 Zupa, jak to miała w zwyczaju, milczała niczym zaklęta, aczkolwiek w tym milczeniu dało się wyczuć wyraźne potępienie.

 Pokręcenie stanowiło normalny stan większości ludzkich umysłów. Smutne, ale prawdziwe.

 Poezja to szczery głos duszy ludzkiej, wybuch pewnej formy namiętności.

 Nie potrafię odróżnić moich marzeń od koszmarów.

 Nie siedź i nie czekaj. Wyjdź, poczuj życie, dotknij słońca i zanurz się w morzu.

 To się nie zdarza,
żeby cokolwiek było
tak, jak już było.

 Cudzy niewolnik, cudzy problem

 Andrzej to bardzo troskliwy mąż i ojciec, a co dla mnie najważniejsze - zawsze dotrzymuje słowa.

 Lęk (...) jest pierwszym warunkiem odwagi.

 Czy udało mi się zasadzić chociaż jedną roślinkę radości na pustyni twojej samotności?