Nie można trzymać życia w klatce.

 Kokieteria u kobiet jest jak barwa i zapach u kwiatów.

 Przypadek rządzi naszym światem tylko wówczas, kiedy mu na to pozwalamy.

 Miłości nie wolno kalać przyjaźnią. Koniec to koniec.

 Właśnie tak musiał czuć się Kopciuszek.
Gdyby tylko, zamiast tańczyć z wdziękiem w balowej sali, był przyciśnięty do

ściany na imprezie w studenckim domu, otoczony ze wszystkich stron
przez pijanych ludzi. I, jeśli zamiast olśniewającej, szyfonowej sukni, miałby na sobie togę, którą ukradkiem naciągałby, pilnując, by istotne części ciała pozostawały zakryte. I, gdyby zamiast matki chrzestnej spełniającej każde jego życzenie, miałby nieznośną, starszą siostrę, która wmuszałaby w niego galaretkowe shoty, pakując mu je wprost do gardła. Jestem Kopciuszkiem.

 I znowu - trach! Sprężyna pęknięta, nici poplątane, w głowie ciemność.

 Ludzie żyjący samotnie zżywają się z samotnością.

 Przyjaźń jest jedynym cementem, który może spoić świat.

 Uwielbiam mieć w życiu dużą swobodę.

 Ktoś mi powiedział, że człowiek najlepiej się relaksuje, obserwując cudzą pracę.

 Nic na zewnątrz nie może być gorsze od tego, co dzieje się w mojej głowie.