Wielcy pisarze mają często dziecinny wyraz twarzy.

 Każdy ma swoją namiętność, co zżera mu serce, niby robak miąższ owocu.

 -Świergotku - Puścił moją rękę i ujął mą twarz w dłonie. Podniósł ją i spojrzał mi w oczy. - Świergotku, nie odrzucaj mnie. Nie zniosę tego.

 Fantaści jeszcze mniej wierzą w
cuda niż prostytutki w miłość.

 Granica krzywdy leży w sumieniu, w sercu ludzkim.

 W ostateczności wszystko sprowadza się do czerni i bieli – do dychotomii: dobro i zło.

 Czasem są koszty, których nie da się spłacić pieniędzmi.

 Małe troski są wymowne. Wielkie milczą.

 Prawdę można ujrzeć wyłącznie oczami śmierci.

 Ludzie się nie zmieniają. Jeśli już, to z wiekiem ich nawyki utrwalają się, a nie słabną.

 Czerpałyśmy z naszej beznadziejnej walki niespodziewaną radość.