(...) prawdziwa miłość przydaje mocy kobiecie, mężczyznę zaś wystawia na ...

 Kumple radzili, żebym „wziął ją krótko”, „na dystans”, „wychował ją sobie”. Stałem się rzeczywiście oschły, zasadniczy i zimny, a najczęściej nieobecny, zajęty pracą i poradami kumpli. Może na inną kobietę ten emocjonalny chłód dobrze by podziałał. Zaczęłaby się starać, nadskakiwać, przymilać, ale nie Daniela. Ona potrzebowała pocałunków, przytuleń, całego oceanu miłości, zrozumienia, akceptacji, serdeczności, tego wszystkiego, czego potrzebuje każdy człowiek.

 Nie sposób odwołać przykrych słów, choćby się ich potem żałowało.

 Zawsze się dochodzi gdzie indziej, niż się chciało.

 Nie bój się doskonałości. Nigdy jej nie osiągniesz.

 Dla człowieka niedojrzałego znamienne jest, że pragnie on wzniośle umrzeć za jakąś sprawę; dla dojrzałego natomiast – że pragnie skromnie dla niej żyć.

 Jej imię przypominało nóż w jego ustach.

 Co dziecko, którym byłeś, pomyślałoby o dorosłym, którym się stałeś?

 Człowiek jest tyle wart, ile jest w stanie kochać.

 Wspólne milczenie jest równie ważne jak rozmowa...

 Może zasługiwała na to, żeby o niej zapomniano. Jednak ja nie potrafiłem o niej zapomnieć.