Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, ...

 Są tajemnice, które umykają ludzkiemu poznaniu.

 Na świecie są gorsze rzeczy niż bycie ponownie szczęśliwą.

 Każde błoto ma swego diabła.

 „Moje napady szału ją przerażały. Przestała mi się zwierzać. Ostatniej nocy nie wytrzymałem, chwyciłem ją za ramiona i potrząsałem nią z całej siły. Pobladła,wyglądała, jakby miała się za chwilę pokruszyć. „Dlaczego płaczesz?!” „Nie mogę znieść twojej rozpaczy, twojego szlochu. Nie wytrzymam tego dłużej!”. Byłem wściekły, że zostawia mi tylko swoje ciało, że coraz mniej wiem o jej myślach, że zamyka przede mną duszę. Chciałem wejść w jej głowę. Chciałem, żeby myślała tylko o mnie. „Chodź, dam ci rozkosz” – szeptałem jej do ucha – „Dam ci zapomnienie”. „Dam ci niebo”. Nie broniła się (...)”

 Bóg musi naprawdę mieć poczucie humoru, pomyślała, wznosząc oczy do nieba.

 [...] odchodzimy z tego świata, kiedy brak nam już łez.

 Niemal zapomniałem! Wesołych Głodowych Igrzysk!

 Prawdziwa wiedza to ta, która zostaje wyrzeźbiona w umyśle. Jak sakwa pielgrzyma, towarzysząca mu zawsze w wędrówce.

 To do mnie pasuje. Wielkie słowa i wielkie postanowienia, ale później tchórzę.

 - Przestań przekraczać granicę.
- Już ją przekroczyliśmy.