Lubię żyć cudzym życiem.

 Dorośli już tacy są. Lubią wygłaszać mądre teorie, choć sami nie do końca je rozumieją.

 Mam taką teorię, że z wiekiem tracimy zdolność do bycia szczęśliwym.

 Ludzie po prostu nie potrafią używać serca. Dawno o tym zapomnieli.

 W życiu wszystko możesz osiągnąć, wszystko wokół ciebie i na świecie możesz pokonać, życie może dać ci wszystko i ty możesz wziąć z życia wszystko: tylko nie możesz zmienić czyjegoś gustu, skłonności, rytmu życia, właśnie owej odmienności, jak w pełni charakteryzuje tego człowieka, który jest dla ciebie ważny, który jest ci bliski.

 Ale zaraz, w którym punkcie teraz właściwie jesteśmy?

 -Pochlebia mi pani - rzekł spokojnie Dumbledore. - Voldemort ma do dyspozycji moce, jakich ja nigdy nie będę miał.
-Bo pan jest... no... zbyt szlachetny, by się nimi posługiwać.
-Wielkie szczęście, że jest ciemno. Nie zarumieniłem się tak od czasu, kiedy pani Pomfrey powiedziała, że podobają się jej moje nauszniki.

 Lepiej nie mówić nic, niż mówić o niczym.

 (...) nigdy nie warto uwodzić kretyna.

 Wiesz, że książki mogą być jak bandaż na gips.

 Są gusta i guściska, rzekła stara panna, całując krowę.