Natura nie zna monotoni, a jej prawda ukryta jest w jej niekończącej się różnorodności. Jest to poemat, którego niezliczone strofy nas niosą - sandały gwiazd, cnote lodu, okruchy krzaków, zgiełk ptaków i miękkość wiatru.
Zwierzęta są tak miłymi przyjaciółmi! O nic nie pytają i niczego nie krytykują.
Opadnięty kwiat nie wraca na łodygę.
Czerwiec po deszczowym maju, często dżdżysty w naszym kraju.
Po kwiecie owoc, po dobrym życiu sława następuje.
Natura jest surowa, ale sprawiedliwa mimo swej nieprzewidywalności. Raduje nas pięknem, ale również przypomina o swojej mocy. To mistrzyni harmonii, której lekcje możemy uczyć się bez końca.
Góralu, czy nie jest ci żalOdchodzić od stron ojczystych?
Drzewa wznoszą się za oknem ku górzeniczym pełne tęsknoty wołanie niemej ziemi.
Czyj byczek, tego byczek, byle nasze cielątko.
Za mało jest w naszym życiu takich chwil, kiedy stajemy na cichych, zielonych łąkach i patrzymy na panoramę ziemskiego piękna, które opowiada nam o wielkości Stwórcy.
