Praca, która napełnia większą część naszego życia, powinna być możliwie najmniej męcząca i najbardziej satysfakcjonująca. Nie powinno się jej wykonywać bez radości, lecz ze zrozumieniem, z pietyzmem i z miłością.
Praca zbliża człowieka do człowieka, rozwija miłość własną, pozwala człowiekowi spojrzeć na siebie z pewnym zadowoleniem i szacunkiem
Praca to miłość uczyniona widoczną. A jeśli nie możesz pracować z miłością, lecz tylko z niechęcią, lepiej byłoby, gdybyś opuścił swoją pracę i usiadł u bram świątyni i prosił o jałmużnę od tych, którzy pracują z radością.
Nie ma dla mnie słońca poza pracą. Nie wiem co to jest wypoczynek. Pożądanie zawsze mnie posuwało naprzód.
Pracuj jakbyś miał żyć wiecznie, żyj jakbyś miał umrzeć jutro. I pomnij, że praca nad sobą jest najpiękniejszą i najczystszą z mieszkań bóstwa w człowieku.
Cenię sobie wartość ciężkiej pracy i determinacji. Nie ma skrótów do prawdziwego sukcesu, wszystko zależy od dyscypliny, wysiłku i nieustępliwości.
Pracuj tak, jakbyś nie potrzebował pieniędzy. Miłuj tak, jakbyś nigdy nie doświadczył bólu. Tańcz, jakby nikt nie patrzył. To jest droga do szczęścia.
Praca jest to, co zobowiązuje człowieka do bycia prawdziwym człowiekiem. Można mieć różne pasje, ale tylko ciężka praca daje nam prawdziwe spełnienie i poczucie wartości. Praca nie tylko kształtuje naszą tożsamość, ale także daje nam możliwość do wyrażania siebie.
Praca nie jest karą człowieka. Praca jest powszechnym prawem natury, bez którego i życia nie może być, bo i życie jest ciągłą pracą.
Przyjdzie taki dzień, kiedy zdamy sobie sprawę, że samo ciężarne wyciszenie, wielogodzinne przesiadywanie nad pustym papierem może być równie cenne jak najzdrowszy, najpełniejszy śmiech. Praca jest absolutna, tłumaczy wszystko, daje sens, wprowadza harmonię. Rzeczywiście, czasem jako owoc długich godzin, dni, lat, przynoszą perspektywy nie do przewidzenia, a czasem - rzadziej - cud, natychmiast przemieniający chaos w porządek.
