... nikt nie powiedział, że szczęście to obowiązek.

 Zwyciężajcie nienawiść miłością, nieprawdę – prawdą, przemoc – cierpieniem.

 Ten, kto ma sojuszników,nie jest całkiem niezależny.

 I pamiętaj, bez względu na to, czy wychowujesz dzieci, piszesz książki, sprzedajesz wypieki na ulicy, czy podpisujesz umowy biznesowe opiewające na miliony dolarów, liczy się tylko to, czy czujesz się spełniona i szczęśliwa.

 Rewolucja i sztuka XX wieku są zależne od tego samego nihilizmu.

 Szczęście nie zależy od posiadanych pieniędzy, tytułu, zdrowia czy innego szczęścia. To nie jest cel podróży, ale sposób podróży.

 Jeśli nauczyłeś się słuchać, będziesz umiał także rozkazywać.

 Szczęście to coś, co można zwiększyć poprzez dzielenie, jest jak ciepło domowego ogniska, nie pochłania go niewiele, całkiem dużo daje, bylebyśmy tylko darzyli innymi. Największym szczęściem jest dawanie szczęścia innym.

 Nie dąż do szczęścia – jeśli go szukasz, jakby gdzieś się ukrywał, nigdy go nie znajdziesz. Szczęście to nie meta, to sposobność przeżywania każdego dnia.

 - Bo nauczycielki przedszkola tak mają. Łagodzą tulą do serca, zamykają pewne rozdziały w życiu, inne otwierają i same stają się autorkami niektórych. Co nas wyróżnia? Że potrafimy być dumne ze swojego zawodu, że wciąż chcemy się doskonalić i nie przesądzamy o końcu swoich poszukiwań. Człowiek, który nieustannie dąży - jest wielki. Nauczycielki przedszkola mają serce zaprogramowane na przyszłość, inwestują w siebie, gromadząc doświadczenia, bo miłość przecież się nie kończy.

 Panować nad sobą to najwyższa władza.