Las stanął w wielkiej ciszy, jakby słuchał tych jej słów ostatnich pożegnania, jakby dziwił się w milczeniu, że może ktoś, co się w nim urodził i wychował, co żył z nim jednym uczuciem, co tyle łez w jego objęciach wylał, tyle przemarzył w jego ciszy - żegnać się i odejść - na zawsze; szukać lepszej doli i przyjaciół szczerszych.
Najtrudniejszy jest koniec miesiąca. Zwłaszcza trzydzieści ostatnich dni.
Sercem widział odcienie szarości tam, gdzie rozum widział tylko czerń i biel.
Moja tęsknota jest tęsknotą planet.
My, wiedzieliśmy, że trzeba umierać publicznie.
Cnota z okazją razem noc przespały,cnoty nie było, kiedy rano wstały.
Najtrudniej jest
wybaczyć samemu sobie.
Uwierzyłabym, gdybym usłyszała to od ciebie.
Nasze życie pozostałe we władzy głupców, którzy mogą nas zabić; ale niektórzy jednocześnie nie są pewnie swej własnej przyszłości.
Kto żyje bez szaleństwa mniej jest rozsądny niż mniema.
Jaką przyjemnośc może przynieść życie komuś, kto nie potrafi ryzykować?
