Bo nauka jest prawdziwym zagrożeniem dla przyszłości ludzkich istot.

 Starość jest cierpliwa, uważna. Czasem widzi więcej niż zapalczywa, rzutka młodość.

 „Są ludzie, w których obecności czujemy się dobrze, i tacy, z którymi nam nie po drodze. Z wiekiem i nabytym doświadczeniem zrozumiałam, że nie ze wszystkimi muszę się przyjaźnić, ba, ja nie wszystkich muszę lubić i zapraszać na wino. Są przyjaźnie nierozerwalne, powierzchowne znajomości, jest koleżeństwo. Na niektóre znajomości szkoda tracić cennego czasu. Lubię spotkania z ludźmi, przy których mogę być sobą.”

 Więcej warta jest honorowa śmierć niż bezwstydne życie.

 Ale życie to nie jest rozbita szklanka. Tego nie da się odkupić.

 (...) całkowicie przeciwstawne uczucia mogą się połączyć i stworzyć zupełnie nowe.

 Uczucia to niezwykle delikatna materia.

 (..) sercu ludzkiemu nie to drogie, co drogie, a to, co swoje.

 Na zawsze nie ma nic. Rzeczy się niszczą, a ludzie odchodzą.

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Życie jest jak rzeka, nigdy nie wiadomo, co nas spotka za kolejnym zakrętem, czy to będą spokojne wody, czy bystre prądy. Trzeba umieć płynąć z prądem a jednocześnie stawiać czoła wyzwaniom. Jedno jest pewne - rzeka nigdy nie płynie wstecz.