A z emocjami jest jak z kolorami, trudno je opisać.

 Czasami płaczesz, mimo że ktoś, kogo kochałaś, odszedł dawno temu.

 Pójdź w nim do domu będzie wyglądał jak sukienka.

 Ludzie najczęściej klaszczą wtedy, kiedy wcale się to nie należy.

 Życie, gdyby miało być smutne, niewarte by nawet było nazwy życia.

 Ona ma rację, nie skrzywdziłbym jej. Ja tylko wyrzucam za burtę ośmioletnie dzieci.

 Nie instytucje tworzą człowieka, ale człowiek instytucje.

 Jestem zmęczony, szefie. Zmęczony
wędrówką, samotnie jak jaskółka w deszczu.
Zmęczony tym, że nigdy nie miałem przyjaciela,
żeby powiedział mi skąd, gdzie i dlaczego idziemy.
Głównie zmęczony tym, jacy ludzie są dla siebie.
Zmęczony jestem bólem na świecie, który czuję i
słyszę... Codziennie... Za dużo tego. To tak, jakbym
miał w głowie kawałki szkła. Przez cały czas.

 Ile dasz dobrego z siebie tyle Ci się zwróci. Od innych osób, w innej postaci, w innym czasie, ale na pewno wróci do Ciebie.

 Ich cienie, jedne roztomiłe, inne nienawistne, trwają nienaruszone w mej pamięci, razem z tamtą srogą niebezpieczna i frasującą epoką.

 Nikt nie jest zobowiązany do rzeczy niemożliwych.