Jaki to cudowny dar, doświadczać życia tak intensywnie - rzekła.

 Od słowa do słowa idzie człowiek czasem całe życie.

 Niesprawiedliwości losu nie da się wyeliminować; trzeba się pokornie poddać i mieć po prostu nadzieję, że kiedyś nadejdą lepsze czasy.

 Człowiek umiera zawsze na końcu swojego życia.

 Smak śmierci jest na moim języku. Czuję coś, co nie jest z tego świata.

 Gdyby ludzie robili tylko to, co wyglądało na możliwe, do dzisiaj siedzieliby w jaskiniach.

 Nadzieja jest rośliną trudną do wyplenienia. Można nie wiem ile odrąbać gałęzi i zniszczyć, a zawsze będzie wypuszczać nowe pędy.

 Dla wierzącego zapomnieć o modlitwie to zapomnieć o życiu.

 Jego głos daje poczucie bezpieczeństwa wreszcie czuje się zakotwiczona w teraźniejszości.

 Żeby przez krótką chwilę nie było śmierci i czas nie rozwijał się jak nitka z kłębku rzuconego w przepaść.

 Ale jeśli nawet zginę, to przynajmniej będąc sobą, pomyślał Nik.