Była przywiązana do swojego męża jak chory do życia.

 Ja nie istnieję, przypomniał sobie.

 Siedemdziesiąt lat jednego człowieka, a jakby siedemset ludzkości.

 Któż jednak powie, że za
tymi chmurami nie ma słońca?

 Jeśli nie zrobisz pierwszego
kroku, wpadniesz w błędne
koło marzeń i pragnień.

 Dokąd w mej duszy będę przeżywał wahania, a w moim sercu codzienną zgryzotę?

 Gorycz zawsze krzyczy głośniej niż satysfakcja z nagrody.

 Przesadziła z bagażem cnót rewolucyjnych.

 Najgorsza jest świadomość, że minęło coś pięknego, co więcej już nie będzie miało szansy się powtórzyć.

 Nikt nie może uciec od swego przeznaczenia.

 "Chodź by strach ci nie pozwalał, wrogowi na swoim usiąść nie dawaj. Pamiętaj, nawet kępa trawy wóz przewróci."