Siedemdziesiąt lat jednego człowieka, a jakby siedemset ludzkości.

 Jesteśmy popędzani przez życie, ale może warto się czasem zatrzymać.

 Jestem Ewą z rajskiego ogrodu, a on to wąż. Nie potrafię mu się oprzeć.

 Ocalili mnie od śmierci, ale nikt nie ocalił mnie od tego, co potem.

 Czasami trzeba przejść przez piekło, aby odnaleźć szczęście i radość życia. Wszystko co spotyka nas w życiu, ma nas czegoś nauczyć. To właśnie kreuje nas samych i to, kim jesteśmy.

 Pamiętaj! Nie wybieraj tanich ludzi, łatwej drogi i szybkiej miłości… od tych trzech rzeczy nawet gówno jest więcej warte.

 A życie — życie zgarniają pod siebie
inni. I nie chcą z niego nic użyczyć.

 Więc życie toczy się dalej. Dzieją się różne rzeczy. Jeśli pozwolimy im się dziać, dzieją się.

 Choroby matek czuły, że odwiązanie było dla nas pięknym słowem.

 Jak boli całe niespełnione życie.

 Nigdy nie przestawaj wierzyć w siebie, tylko dlatego, że inni zaczynają w ciebie wątpić.