Potrzeba dwóch lat, aby nauczyć się mówić; pięćdziesięciu, aby nauczyć ...

 Boże nie proszę Cięby wszystko stało się jasnelecz nie chciejżebym umierał w zamęcie

 Nigdy nie mów o tym, na czym się nie znasz.

 Jeśli sukcesów jest tyle samo co porażek, trudno jest dostrzec zwycięstwa..

 Nie liczy się to ile możemy dać drugiemu człowiekowi, ale ile potrafimy w nim zostawić. Każdy człowiek, którego spotykamy na naszej drodze, jest w jakiś sposób do nas przywiązany. I choćbyśmy spotkali go tylko raz, to coś od nas w nim zostaje. A my zostajemy w nim. Na zawsze.

 Dobry woal jest jak okulary lustrzanki, tyle że na całą twarz.

 Nikomu z nas życie, zdaje się, bardzo łatwo nie idzie, ale cóż robić, trzeba mieć odwagę i głównie wiarę w siebie, w to, że się jest do czegoś zdolnym i że do tego czegoś dojść potrzeba. A czasem wszystko się pokieruje dobrze, wtedy kiedy najmniej się człowiek spodziewa.

 Może w innym czasie, innym miejscu, z innym bagażem doświadczeń, ewentualnie w innej rzeczywistości, znowu się spotkamy i przeżyjemy razem życie, które dzisiaj nas przerosło.

 Najdziwniejszym z ludzi jest geniusz: ten tak daleko w przyszłość wybiega, że ginie z oczu ludzi z nim żyjących, a nie wiadomo, które pokolenie pojąć go zdoła.

 O wiele łatwiej przywyknąć do bogactwa, niż będąc bogaczem, pogodzić się z biedą.

 Szaleństwo od geniuszu dzieli bardzo cienka linia.