Korzenie wiedzy są gorzkie, za to owoc słodki.

 Gdzie wchodzi szczęście, tam zawiść rozpoczyna oblężenie i walczy z nim; a gdzie odchodzi, zostawia boleść i żal.

 Jak jesteś miła to zazwyczaj dostaniesz po dupie, bo za miłą przecież nie można być. Ludzie zaraz Cię zjedzą.  Jak jesteś asertywna, to powiedzą, że jesteś suką.  Jak jesteś szczera, to połowa ludzkości Cię znienawidzi.  Jak prześpisz się z facetem to jesteś dziwką, a jak tego nie zrobisz to albo jesteś lesbijką, albo coś jest z Tobą nie tak.  Jak się do kogoś nie odzywasz, bo chwilowo potrzebujesz samotności , to oskarżają Cię, że masz kogoś w dupie i sypie się lawina pretensji i żali.  Jak wychodzisz poza ogólnie przyjęte schematy, to większość nazwie Cię hipokrytą. Jak nic nie mówisz, to zostaniesz mrukiem. Jak za dużo gadasz, to usłyszysz, że strzępisz językiem niepotrzebnie.  Jak zajmiesz się przede wszystkim swoim życiem, to jesteś egoistką.  Jak zadzwonisz do faceta, to się narzucasz, a jak nie zadzwonisz to usłyszysz, że o nim nie myślisz i go nie kochasz. Jak wiele rzeczy zrobisz dobrze, a raz jedną źle, to ludzie zazwyczaj dostrzegą tylko to co zrobiłaś źle.

 Kto życia nie ceni, nie wart go.

 My, wiedzieliśmy, że trzeba umierać publicznie.

 Ilję w całym tym bałaganie najbardziej interesował sam bałagan.

 Są ludzie, których krzywdy łamią i ludzie, którzy nie dają się złamać.

 Jak wielkie przestrzenie dzielą nas samych w sobie.

 Aby zbudować coś nowego,
trzeba zniszczyć stary porządek.

 Wszystko, co człowiek może wygrać w
grze dżumy i życia, to wiedza i pamięć.

 Dziwne, że ludzie mogą myśleć o śmierci, kiedy jest tyle do zrobienia w życiu.