Zaufanie to taka dziwna rzecz, która musi być obustronna.

 Wzmagają się jedne narody, inne marnieją [...]i jak gońcy przekazują pochodnie życia.

 Z trudem przypominam sobie me ponure życie nim cię poznałem.

 Życie to nie bajka o szczęśliwym zakończeniu, ale baśń, w której każdy dzień jest nowym rozdziałem. Nie zawsze jest łatwo, ale właśnie to jest piękne. To dziki i nieprzewidywalny scenariusz, na który nie mamy wpływu. Ale to właśnie sprawia, że jest takie ciekawe.

 Porządek bowiem, jak się zdaje, chroni ludzi, nieład zaś zgubił już wielu.

 Bo w pewnym momencie trzeba sobie uświadomić, że niektórzy ludzie pozostają w sercu, ale nie w życiu.

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już
nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Życie jest niezmiernie cennym darem; trzeba umieć go wykorzystać nie tylko dla nas samych, ale dla innych, dla kraju, dla ludzkości, aby nie było jałowe, niepłodne, bezowocne.

 Życie wyjawia nam swoje prawdy, nie bacząc na wiek.

 Życia nie można sobie wybierać, ale można coś z niego zrobić.

 Gdy jesteś zły licz do czterech, gdy jesteś bardzo zły, klnij.