Mózg to jednak paskudny oszust, a przy tym straszliwy despota.

 Poboisz się, poboisz i umrzesz i tyle będziesz mieć z tego życia.

 Chciał, aby go podziwiano, i zarazem pragnął sam siebie podziwiać.

 Żałuję, że jak byłam mała to nie wyspałam się na zapas.

 Od nadmiaru rozumu gorzej jest, niż by go wcale nie było.

 Ironia życia leży w tym, że żyje się je do przodu, a rozumie do tyłu.

 Wiedza musi być lepsza niż życie
w nieświadomości, bez względu na wszystko.

 Nie lekceważcie nigdy zjawisk, które wydają wam się niezwykłe. Zdarza się, że pozory mylą i że jest to fałszywy alarm, ale może też się zdarzyć, że będzie to odkrycie jakiejś ważnej prawdy.

 Wpatrywałam się w jej bladą twarz i
wmawiałam sobie, że nie mam się czego bać.

 Gdzie wiele wolności tam też wiele błędów. Pewnym pozostaje, że droga obowiązku jest wąska.

 Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.