Najdroższy, To pewne, znowu ogarnia mnie szaleństwo.

 Są godziny, kiedy nie trwożyGrozy życia uczucie wyroczne,Czyjś promienny wzrok na nas spocznie.

 Radości życia rodzinnegosą najpiękniejsze na świecie,a radość, jakiej rodzice doświadczająna widok swych dzieci, jest najświętsza.

 Ach jak ciężko wspominać.

 Żałuję, że jak byłam mała to nie wyspałam się na zapas.

 Okazuje się, że choćby się kto z wierzchu nie wiem jak ufarbował, wszystko się zetrze.

 To, że jestem twarda, wytrzymałam więcej, niż potrafisz sobie wyobrazić, nie znaczy, że nie można mnie skrzywdzić. Silne kobiety też płaczą w poduszkę i przeżywają swój prywatny koniec świata. Ale nie załamują rąk. Walczą. O miłość, o godność, o siebie. (Śladami miłości)

 A przecież to już życie i niejeden z nas jest już martwy na dobre.

 Jeżeli mamy klucz, gdzieś muszą znajdować się drzwi, które nim można otworzyć.

  Las stanął w wielkiej ciszy, jakby słuchał tych jej słów ostatnich pożegnania, jakby dziwił się w milczeniu, że może ktoś, co się w nim urodził i wychował, co żył z nim jednym uczuciem, co tyle łez w jego objęciach wylał, tyle przemarzył w jego ciszy - żegnać się i odejść - na zawsze; szukać lepszej doli i przyjaciół szczerszych.

 Gdy lud nie ma głosu poznaje się to nawet przy śpiewaniu hymnu.