Człowiek, który żyje jak zboże, ...

 Każdy z nas ma swoją
własną rzeczywistość albo
nawet kilka i czasem trudno
orzec, której należy się trzymać.

 Człowiek szlachetny nie szafuje obietnicami, lecz czyni więcej niż przyrzekł.

 To straszne pozbawić człowieka złudzeń, w które zabrnąłza daleko.

 Kiedy nic już nie ma, wszystko ci odebrano, pozostaje tylko nadzieja - nadzieja do samego końca.

 Samotnym jest się tylko wtedy, gdy ma się na to czas.

 Człowiek - to istota, która się
do wszystkiego przyzwyczaja,
i sądzę, że to najtrafniejsze określenie człowieka.

 Bez względu na to, jak trudną ma się za sobą przeszłość, zawsze można zacząć od nowa w dniu dzisiejszym.

 Gdy ktoś nam uprzykrza życie, zminimalizujmy czas spędzany razem. Lepiej szybko uciąć znajomość niż regularnie pozwalać na dopuszczanie jadu do naszego krwiobiegu.

 W obliczu niebezpieczeństwa ciało traci swą wartość i zarazem znika jego kult. Człowiek przestaje interesować się sobą. Ważne jest tylko to, czemu służy.

 Biedny jest człowiek, który pożąda wielu rzeczy.