Człowiek, który żyje jak zboże, ...

 Każdy człowiek ma jakąś rację, tylko nie każda racja wychodzi na zdrowie.

 Człowiek jest tylko trzciną, najwątlejszą w przyrodzie, ale trzciną myślącą.

 Największy błąd, jaki możemy popełnić w życiu, to poddanie się lękowi przed popełnieniem błędu.

 Większości świat jawi się jako groźba i pewnie z tej przyczyny ten świat staje się w końcu dla nich prawdziwym zagrożeniem.

 Człowiek nie wierzy zbyt chętnie w to, co nie pasuje do jego planów lub przygotowań.

 Gdy człowiek krytykuje cudze utwory, czuje się jak generał.

 Ludzie są bezradni wobec losu, są ofiarami czasu. I własnych uczuć...

 Racja jest jak dupa. Każdy ma swoją.

 Aby zapanować nad człowiekiem, trzeba sprawić, by zaczął się bać.

 Również miłość bliźniego ma swoje granice, inaczej stałaby się udręka bliźniego.