Nikt nie może dać więcej ...

 SAMOTNIK:
Ktoś jęczy - - -

ECHO:
Wichr.

SAMOTNIK:
Ktoś płacze, drży - -

ECHO:
To ty. - - -

 Los ludzkości, jako całości,będzie taki, na jaki ona zasługuje.

 Głupie ucho, co tylko mowy ludzkiej słucha,głupi język, co tylko słowa z siebie prószy.

 Jeśli jesteś człowiekiem, przypatruj się tym, którzy nauczyli się wielkich rzeczy, nawet jeśli dopadło ich nieszczęście.

 Najstraszniejsze jest nienawidzić siebie, wstydzić się siebie, a jednak nie móc od siebie uciec, wciąż do siebie wracać i dlatego siebie przeklinać.

 Być może są ludzie, którzy nigdy
nie widzieli krasnoludka - ja im współczuję.

 Prawda jest straszna, ale niewiedza jeszcze gorsza.

 Krzyczą tylko ci ludzie, którzy mają zbyt ubogie słownictwo, żeby szeptać.

 Książka ożywa dzięki czytelnikowi. To on wlewa w nią życie, tworzy w wyobraźni scenę, na której żyją jej bohaterowie.

 Gdzież można czuć się lepiej jak w kółku swej rodziny?