Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak ...
Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko.
Często popularność człowieka za życia objawia się po jego śmierci.
Człowiek szczęśliwy to taki, który nie chce tego, czego nie ma.
Aby zdobywać wielkość, człowiek musi tworzyć, a nie odtwarzać.
Pisanie to ciężki kawałek chleba,
który rzadko bywa sprawiedliwie wynagradzany.
Nie bogactwa czynią człowieka szczęśliwym, ale dobre ich użycie.
Czas to nie droga szybkiego ruchu pomiędzy kołyską
a grobem; czas – to miejsce na zaparkowanie pod słońcem.
Polityka, która osłabia siłę moralną, tęgość charakteru, poczucie odrębności, uczciwość obywatelską – taka polityka chociażby największymi zdobyczami pochlubić się mogła, jest w ostatecznym rezultacie dla narodu zgubna.
Żadna kula nie przeszywa ludzkiego serca z taką siłą, jak dobrze postawiona kropka na końcu zdania.
Człowiek stworzył maszynę, a maszyna człowieka zrobiła swoim niewolnikiem; maszyna będzie się rozrastać i potężnieć do nieskończoności i również wzrastać i potężnieć będzie niewola ludzka.
Każda prawda jest prawdziwa
tylko do pewnego stopnia. Jeżeli przekracza granice, pojawia się kontrapunkt i przestaje być prawdą.